Reis naar Cambodja

We zijn veilig aangekomen in Cambodja! Net buiten Phnom Penh werden we opgeschrikt door een keiharde klap, waardoor het busje heen en weer schudde. We zaten achterstevoren, dus we hadden geen idee wat er gebeurde, totdat we tot de gruwelijke ontdekking kwamen dat we zojuist een grote hond hadden overreden. Afschuwelijk. Het was een slecht voorteken ook. De keuze van het guesthouse was niet best. De kamer rook naar urine (ik verdenk de alcoholistisch ogende Franse eigenaar ervan dat 'ie soms de weg naar de wc niet kon vinden..), snikheet en vol muggen en rattenkeutels. Na een bezoek aan een Indiaans restaurant was het feest compleet: rennen naar de wc! Ja jongens, reizen gaat niet altijd over rozen....:-)

Maar: de afgelopen dagen waren om nooit te vergeten. Toen de tranen van Mo's afscheid waren opgedroogd, hebben we na museumbezoek even een relaxmiddagje gehouden in Saigon. Op naar de sauna! Overal lees je dat de Vietnamezen zo preuts zijn, dus we hielden onze bikini's netjes aan. Natuurlijk waren er alleen maar poedelnaakte mannen. Nou ja, als je het minuscule handdoekje niet meetelt dat we bij de receptie kregen. We voelden ons een beetje voor lul staan dus deden we de bikini toch maar weer uit.

In de kleedkamer stonden een paar Vietnamezen ons onder het genot van een sigaretje al fluitend uit te checken. Jullie begrijpen dat we nog nooit zo kort in een sauna zijn geweest. Hup, snel de massagesalon in. Daar begon een klein Vietnamees vrouwtje over ons heen te lopen en kruipen. Die van mij produceerde er ook nog een vreemd geluid bij en ik was de hele tijd bang dat ze een happy ending wilde voorstellen. Ik vond het de slechtste massage ooit, Maaik de meest geweldige. Smaken verschillen.

Daarna hebben we een trip geboekt naar de Mekong Delta. Moe van massatoerisme, waren we blij met de tip van een Canadees om bij reisagency Innoviet te boeken die alles net anders deed en kleinschaliger.

De volgende ochtend ging de wekker om 4:30 uur. Aangekomen bij het bureau bleken wij de enige klanten te zijn. Daar begon onze avontuurlijke trip. We hebben nog nooit zoveel openbaar vervoer op 1 dag gedaan; lokale bussen, bootjes, cyclo's, fietsen, veerpont, taxi's..
Het dragen van de tassen was een totale work-out (heb inmiddels nog een backpack moeten kopen wegens buitensporig shopgedrag). De omgeving was ontzettend mooi, dus de meeste tijd brachten we zwijgend en genietend door.

Overal werden we aangestaard alsof ze nog nooit een toerist hadden gezien. We hebben zelfs een ongeluk veroorzaakt; twee jongens op een scooter lachten en zwaaiden zo hard, dat ze de twee vrouwtjes op de scooter niet zagen aankomen..Gelukkig bleef de schade beperkt tot een beschadigd spatbord.

We verkenden een prachtig eiland per fiets, voeren met een bootje door jungleachtige wateren, vingen 's avonds laat vuurvliegjes, kookten Vietnamees in een soort boerderijtje en sliepen 's avonds bij een andere Vietnamese familie. In hun woonkamer op een bed zonder matras, terwijl zij de tv op maximale volumestand hadden om het optreden van de Vietnamese Corrie Konings te volgen...

De volgende dag gingen we nog even naar de markt waar we dingen zagen als ontvelde, bewegende kikkers en varkenskoppen. Na een zelfgemaakte verrukkelijke lunch namen we afscheid van onze gids Yin en gingen we op weg naar Chau Doc. De grensplaats vanuit waar we Cambodja de volgende dag zouden binnengaan. 's Ochtends vroeg weer verder naar Phnom Penh. Dat viel nog niet mee, een boottocht en bustocht van zo'n 7/8 uur...
Gelukkig ontmoetten we Alex, een 41-jarige Australische Jean Claude van Damme die het dragen van onze tassen zag als een goed alternatief voor zijn dagelijkse training thuis. :-)

En toen dus de hond, de schijteritus en het vieze guesthouse. Gelukkig zijn we alweer verkast en ziet het er allemaal weer rooskleurig uit. We gaan zo een pakket maken voor het kindertehuis waar we heengaan. En natuurlijk wachten de Killing fields...maar daarover later meer. Liefs, Maaik en Daan