Tubing, tubing, tubing...

Na een prachtige rit door de bergen zijn we drie dagen geleden aangekomen in Vang Vieng, het tubingparadijs in Laos. Het plan was een korte tussenstop te maken, een dagje te tuben met onze reisvrienden met wie we ongeveer een week hebben doorgebracht en van wie we vanavond afscheid nemen. Als we ooit nog van ze afkomen, want iemand met een beetje paranoia-aanleg denkt hier in Laos al snel achtervolgd te worden, omdat iedereen zo'n beetje dezelfde route volgt.(Lieve Anika en Mark, als jullie dit lezen: natuuuurlijk geldt dit niet voor jullie).

Ik heb even gedacht dat Vlooienbaard en Zweetvoet, de Italiaanse pizzabakkers en Yoko Ono ons vanaf de boot stalkten, maar we hebben ze al een paar uur niet gezien dus we hebben goede hoop......

De eerste dag hier hebben we een vierde fietstocht toegevoegd aan ons lijstje. Bloedheet was het en de bergen gigantisch, maar het was weer geweldig (zie foto's) en ik denk dat je minimaal een maand op een trilplaat in de sportschool moet liggen om hetzelfde resultaat te bereiken. Dus wie wil afvallen: boek onze Vang Vieng biking-workout tour!

De mensen zijn hier zo lief en vriendelijk, terwijl ze zo weinig hebben dat het vaak schrijnend is. Kinderen die proberen je water te pakken omdat ze dorst hebben, mensen die zich wassen in de ranzige rivier en altijd het geduld hebben ons iets uit te leggen met handen- en voetenwerk.

Dan het tuben! (even omschakelen, dit staat in schril contrast met de vorige alinea).
Eerst een korte introductie voor de non-tubers onder jullie:

Je wordt in een tuk-tuk gepropt die je naar de rivier brengt. Daar werp je jezelf op een band die je over de rivier voert, totdat je als een vis uit het water wordt gehengeld door een Laotiaan voor een drankje. En nog eentje, en nog eentje... met emmers tegelijk worden de buckets besteld, want dobberen maakt dorstig.

Eenmaal in de bar gaat het spel beginnen. Metershoge lianen wachten om beslingerd te worden. De toeschouwers aan de kant geven punten. 't Is even slikken als je bovenaan staat en 20 meter de diepte in kijkt, maar aangezien iedereen al klaar zit om je sprong te bewonderen, is er geen weg meer terug. Na een paar sprongen, een beetje zonnebaden en hier en daar een gezellig praatje met een tube-lotgenoot, ga je weer de rivier op. Op naar de volgende bar.

Het oorsponkelijke plan was om een dagje te tuben en dan door te reizen naar Vientiane. Maar het tuben was fantastisch, het enige wat nog ontbrak was een 'Het is hier fantastischhhhhh'-schreeuwende Ursul de Geer met cameraman tussen de tubende mensen. :-) (nee hoor, dit is een grapje, zo toeristisch zijn wij natuuurljk niet..haha). Na onze eerste tube-ervaring hebben we daarom meteen een extra dag tuben in de agenda gezet en die hebben we net achter de rug.

We kunnen onze armen niet meer optillen van het geslinger, elk spiertje in ons lichaam is voelbaar en de blauwe plekken ontelbaar, maar het was echt heel erg relaxed. De foto's volgen snel....